Antigone'nin Üç Yaşamı

Žižek bu sefer, belki de kendisinden hiç beklenmedik bir kurmaca eserle çikiyor karsimiza: Antigone’nin Üç Yasami. Klasik mitologyanin en temel eserlerinden olan Antigone’yi Lacan katiksiz bir arzu modeli olarak ele alir. Bu eser Platon, Hegel, Kierkegaard ve Butler gibi birçok felsefeci tarafindan ele alinmis, edebiyat alaninda da pek çok çeviriye ve farkli yeniden anlatimlara konu olmustu. Žižek de örnegin Hiçten Az kitabinda bu tragedyayi tartisma konusu etmisti ama simdi burada o tartismayi çok daha baska bir boyuta tasiyor.Žižek “bu metin bir sanat eseri degil, bir etik-siyasal egzersiz olma iddiasinda” diyor, ama bu egzersizi dayanagi en temelde hayalgücü olabilecek bir kurmaca seklinde ortaya seriyor. Antigone’yi kendince tercüme ediyor, yeniden yaziyor Žižek. Bunu yaparken metni bir bakima güncellestirmeye, güncel sorunlar baglamina tasimaya hapsolmuyor, sadakat fikrinin kendisini de sorguluyor. Ona göre “klasik bir eseri canli tutmanin tek yolu onu ‘açik’, gelecege isaret eden bir sey olarak görmek”tir. KieSlowski’nin Véronique’in Ikili Yasami filmine örtük bir atifla, Antigone’deki “esas” olay örgüsünü bozup karsimiza eszamanli üç olasi senaryo koyuyor.