Bir Yusuf Masalı

“Yine de hiçbir zaman tatmin olamiyordum. Süphelerim vardi. Tam da o vakitlerde Avustralya’dan bir hanimefendi Rumi’den siirler okuyarak benim Sufizm ile tanismama vesile oldu. Çok etkilenmistim, ama içerisine girememistim. Basima gelen bir olayi hatirliyorum.
O vakit anlamamis olsam bile hayatimda bir dönüm noktasiydi. Los Angeles’ta milyonerlerin yasadigi Malibu’daydim. Stüdyo sefim Jerry Moss’un evindeydim ve o gün okyanus sularina dalmak istedim. Yüzmek için iyi bir zaman olmadigini bilmiyordum elbette. O gün benden baska hiç kimsenin olmadigini fark etmemistim bile, yine de benim tarzim böyleydi. Sularin derinine daldim. Bir süre yüzdükten sonra sahile dogru kulaç atmaya basladim.
Iste o anda anladim ki dogru bir vakitte yüzmüyorum. Akintinin beni sürükledigini ve kiyidan uzaklastirdigini hissettim. Bedenim oldukça güçsüz düsmüstü. Stüdyo sefim her seyin yolunda oldugunu düsünüyormus gibi orada öylece dikilmis, denize bakiyordu, sesimi ona ulastiramadim. Yardim alabilecegim hiçbir seyin olmadigini anlayinca, ikinci bir çabayla kendimi suyun disarisina atarak bagirdim: “Tanrim, beni kurtarirsan hayatimi sana adayacagim”.
O anda arkadan gelen güçlü bir dalga beni öne dogru iteledi. Bütün gücüm geri gelmisti ve yüzüyordum, birkaç dakika içerisinde sahile ulastim, güvende ve hayattaydim. Hakikat aniydi o an. Tanri’nin var oldugunu biliyordum artik, O’nunla iliskimi yeniden ele aldim.
Fakat insan basina gelen felaketlerden kurtulduktan ve rahati yerine geldikten sonra verdigi sözleri unutur. Ben de tekrar kendi olagan isime döndüm. Fakat verilen sözü Tanri asla unutmaz.”