Çözüm Sürecinde Kürdistan Günlükleri

Ben De Olsam Daga Çikardim!Benim De Anadilim Yasaklansaydi...Ben De Bilmedigim Bir Dili Konusamadigim Için Ilkokulda Ögretmenden Tokat Yeseydim...Benim De Kültürüm Asagilansaydi...Benim De Kimligim Inkâr Edilseydi...Benim De Kürt Demem, Kürdistan Demem Mahkemelik, Hapislik Suç Sayilsaydi...Bana Da Devlet, “Kürtçe Diye Bir Dil Yok!” Deseydi...Bana Da Devlet, “Kürt Yok Türk Var!” Deseydi...Bana Da Devlet, “Kürt De Var, Kürtçe De Var!”Dedigim Için Baski Yapsaydi, Mahkemelere Verse, Hapislere Atsaydi...Bana Da Devlet, Kürt Oldugum Için Vatan Haini, Düsman Muamelesi Yapsaydi...Bana Da Devlet ‘Esit Vatandasligi’ Çok Görseydi...Bana Da Devlet Kürt Olarak ‘Kendi Kendimi Yönetmeyi’ Bölücülük Saysaydi...Benim De Dogdugum, Büyüdügüm Yerlerin Kürtçe Isimleri Türkçelestirilseydi...Benim De Kürtçe Anadilimde Egitim Görmeme Devlet Hayir Deseydi...Benim De Köyüm, Evim Barkim Yakilip Yikilsaydi...Benim De Yakinlarim ‘Faili Meçhul Cinayetler’deÖldürülseydi...Benim De Anam Babam Üstelik Kendi Memleketlerinde O Derin Sürgün Acisini Yasasaydilar...Benim De Abilerim Diyarbakir Askerî Cezaevi’nden, O Zulümhaneden Geçseler, O Cehennemde Bok Yemek Zorunda Birakilsalardi...Ben De Daga Çikardim!