483. Sokak

Annesi,

Cevabın, evet ya da hayır olacağı sorular sormuyordu.

Sadece hayatın kurtulacak, mutlu olacaksın diyordu.

Meryem, geçim derdinden, üç çocuğuna hem anne hem baba olduğundan bahsederken, Emine, tüm bunların tek çözümünün kendisinin yüzünü bile görmediği ve neredeyse kendisinden otuz yaş büyük bir adamla evlenmek olmasına anlam veremedi. Tüm yapraklarını kopardığı yasemin çiçeğinin dalını yere attı. Yasemin kokulu ellerini tekrar birleştirip yine bacaklarının arasına aldı.

Göz ucuyla on altı yıldır yaşadığı fakirhaneye baktı. Gözleri, her sabah şefkatle suladığı, sularken konuştuğu, pencere kenarına dizilmiş çiçeklere daldı. Avlunun ortasındaki asma ağacına, Mahir’in damdan gelen horlama sesine dikkat kesildi.

“Zaten mutluydum ben” dedi kısık sesle.

483.Sokak, insanı ruhsal derinliğiyle, insan ilişkilerini toplumsal, dönemsel boyutlarıyla işlemesiyle, çoklu ve karmaşık olayların uzun bir zaman dilimine sistematik dağılımıyla, içerdiği dramatik çelişki, çatışmaların yoğunluğu ve çarpıcılığıyla dikkat çekiyor. Unutulan ve içi boşaltılan temel değerlere sahip çıkıyor.