7/24 Geç Kapitalizm ve Uykuların Sonu

Yirmi birinci yüzyil kapitalizminin sürekli genisleyen dur duraksiz süreçleri hayatin her alaninda feci sonuçlara yol açiyor. Artik neredeyse kesintisiz isleyen piyasalar bizi sürekli faaliyete zorluyor, topluluk fikrini ve siyasi ifade biçimlerini asindiriyor, gündelik hayatin dokusuna zarar veriyor. Bildigimiz anlamda bir zaman olmayan bu 7/24, yogun bir tüketimcilik ile yeni denetim ve gözetim stratejileri birbirinden ayrilmaz hale geliyor. Bireyin dikkati tahakküm altinda; çagdas teknoloji kültürünün mecburi rutinleri içinde insan algisi giderek zayifliyor. Buna karsilik 7/24 kapitalizm ile bünyesi geregi bagdasmayan yenileyici bir geri çekilme olan insan uykusu, büyüme ve birikimin kolektif reddine açilan bir imkân olarak da karsimizda duruyor: “Hayatimizin sahte ihtiyaçlar batagindan azade olarak, uykuda geçirdigimiz büyük kismi hâlâ insanin çagdas kapitalizmin açgözlülügüne yönelik en büyük tahkirlerinden biridir. Uyku, kapitalizmin zamanimizi çalmasinin ödünsüz kesintiye ugratilmasidir. Insan hayatinin daha aza indirgenemez gibi görünen ihtiyaçlarinin çogu —açlik, susuzluk, cinsel arzu ve son zamanlarda arkadaslik ihtiyaci— metalastirilmis ya da finansallastirilmis biçimlere dönüstürülüyor. Uyku ise devasa bir kârlilik motorunun sömürgesi haline getirip hizmetine kosamadigi bir insan ihtiyaci ve zaman araligi fikrini gündeme getiriyor.” Jonathan Crary Gözlemcinin Teknikleri ile basladigi arkeolojisini, birbirinden ilgi çekici örneklerle destekleyerek 7/24’le sürdürüyor.