Anlamın İlk İzleri

“Kur’ân’ın dili Arapçadır.”
Bu meşhur önermenin yanlış olduğu söylenemez; bununla birlikte doğru olması da ancak durağan bir hakikate mutabık olmasıyla mu¨mku¨ndu¨r. Halbuki dil, su¨rekli olarak değişime uğramakta; zamana ve mekâna göre farklılık göstermektedir. O halde bu önermeye karşılık zihinlerde belirmesi gereken soru şudur: “Hangi Arapça?”
Bilindiği u¨zere Kur’ân’ın ilk muhatapları, on dört asır önce Mekke ve Medine civarında yaşayan insanlardır. Dolayısıyla Kur’ân’ın doğru anlaşılması, bu insanların konuştuğu dile ulaşılmasına bağlıdır. Ancak ne yazık ki bu dile dair nu¨zul dönemi kaynaklı veriler son derece sınırlıdır. Bu durumda dildeki değişimden asgari du¨zeyde etkilenmek için nu¨zul dönemine en yakın verilere ulaşmak gerekmektedir.
Bu minvalde nu¨zul dönemine yakın olan bir dil verisinin uzak olan verilere göre daha değerli olduğu tezini ileri su¨ren bu eser, Kur’ân’ın anlamının ilk ve en eski izlerine hangi kaynaklardan ulaşılacağını tespit ederek bu kaynakların nasıl kullanılacağına ve verilerin nasıl değerlendirilmesi gerektiğine dair bir metot önerisinde bulunmaktadır.