Arayışlar Bilim, Kültür, üniversite

Hasan Ünal Nalbantoglu’nun dili, bilhassa kavramlari “karsilamadaki” ve açmadaki titizligi, basli basina bir sosyal bilim tecrübesidir: “Kitsch”lesmeye razi gelmeyen bir düsünsel özenin ve tutkunun örnegi.“Bilimcilik oynamak yerine bilgi üretme…” Aslinda bu sözleri özetleyebilir, Hasan Ünal Nalbantoglu’nun Arayis’ini. Kültür endüstrisi çaginda kültürün, bilimin, üniversitenin geçirdigi dönüsümün elestirisi ve alternatif arayisi, kitapta bir araya getirilen yazilara istikametini ve enerjisini veriyor. Bu yazilarda bilgiyle iliskimizi, dahasi bu iliskiyi anlamlandirma kabiliyetimizi “sakatlayan” süreçler ve kültürel “kitsch”lesmenin yayilmaciligi hakkinda güçlü bir elestirel analizle karsi karsiyayiz.Mercegin odaginda ise üniversite var. Bir yandan ulus-devletlerin önceliklerinin, diger yandan ticarilesmenin ve piyasalasmanin veya Nalbantoglu’nun deyisiyle “tekno-bilim ve pazarlama ethos’unun” kiskacinda üniversitenin ugradigi kaybin, sadece bu kurumun içindekilerle sinirli olmadigini hatirliyoruz. Zira “yozlasma”, Aydinlanma fikriyle, ortak aklimizla, yasam ve ahlak degerlerimizle, insan tasavvurumuzla ilgilidir dogrudan dogruya...Bunlarin yani sira Nalbantoglu’nun Behice Boran, Muzaffer Serif Basoglu, Mübeccel Kiray ve Serif Mardin gibi öncü bilim insanlarinin eser ve üretimlerini ele alan metinleri de, Türkiye’de sosyal bilimler ortamina ve birikimine dair önemli gözlemler içeriyor.