Armağan

Ilkin Marcel Mauss’un ortaya atmis oldugu “potlaç, armagan, mana” kavramlari üzerinden yapilan sosyolojik ve antropolojik tartismalar bu kitabin konusunu olusturuyor. Mauss’un yanisira Marx, Weber, Durkheim, Lévi-Strauss, Bataille, Dumézil ve Derrida’nin görüsleri etrafinda, eski çaglarda ve modern dönemde müsterek yasamda bagliliklari ve dayanismayi saglayan en temel iliski biçimlerinin toplumlarin ve insanlarin sekillenmesindeki rolü üzerinde duruluyor.Yikim ve harcama sayesinde eski atalara hediyeler ve kurbanlar sunma; tüm bunlar tanrilara bahsedilen armaganlardir. Ama tanrilar da insanlara bunun karsisinda armaganlar sunmaktadirlar: Iyi yasama ve saglik. Degisimin ilk ilkesi harcamadir. Kaybedenin kapitalist dünyadaki buhrani yerine, kaybetmeyenin buhrani söz konusudur burada. Çünkü Seylerin ruhu olduguna dair inanç, ilkellerde olan bir sey... Makro-kozmos ile mikro-kozmos arasinda armagan insani hem doganin hem de evrenin bir parçasi haline getirebiliyor, bu sekilde de insanlar, tanrilar ve seyler arasinda bir bag kurarak toplumsal maddi ve manevi iliskileri belirleyebiliyor. Böylece Armagan, tanrilara verildiginde kurban oluyor, insanlara verildiginde potlaç oluyor. Belki modern öncesi dönemde dogayi ve kozmosu muhtesem kilan da budur.Su halde Potlaç, tasarruf ilkesinin tam karsiti gibi gözükmekte ve Weber’in “Protestan ahlâkinin kapitalist zihniyeti”nin kurucu ilkesinin karsisina baska bir ahlâk modeli olarak çikmaktadir. Ticaret ekonomisinde, degisim süreci elde etme mantigina dayandigi ve zenginliklerin sabitligi ilkesi geçerli oldugu halde, potlaç ekonomisinde geçerli olan elde etme mantiginda zenginlik sabit olmaktan uzaktir.