Aşk-ı Pervane

Mürsitleri, üç pervaneye atesi ögretmekteymis.Birinci pervaneye hitaben demis ki:“Hadi uç atese dogru. Git ve tez vakitte geri dön. Bakalim bize ne haberler getireceksin?”Heyecanla uçmus birinci pervane atese. Çok geçmeden, gidisinin bin misli heyecanla geri dönmüs.“Efendim!” demis mürsidine. “Ates öyle bir sey ki, görünce gözlerim kamasti. Karanlik dünyam isidi! Çok muazzam bir sey bu ates dedikleri!”“Bu gördü!” demis mürsit.Ikinci pervaneyi göndermis atesi ögrenmeye. Hayli gecikme ile geri dönmüs ikinci pervane. Birinci pervaneyi askin bir heyecan ve sersemlik, sarhosluk içinde anlatmis:“Efendim! Atese o kadar yaklastim ki! Isigi gözlerimi kamastirmakla kalmadi, sicakligi yüzümü yaladi. Bu sicakliktan adeta sarhos oldum, kendimden geçtim. Toparlanmam uzun sürdügü için dönmekte geciktim.”“Bu bildi!” demis pervanelerin mürsidi. Son pervaneyi uçurmus atese.Beklemisler, beklemisler, beklemisler… Geri dönen olmamis.“Bu da yasadi!” diye mirildanmis mürsit.Atesi merak eden pervanelerin öyküsüydü bu. Atese uçan, atesi gören, atesi bilen, yasayan… Atesin askina yanip kül olan…Atesi yutan pervane görülmüs müdür? Içindeki ates disindakine denk olan? Yandikça atese hasreti artan? Kalbindeki atesin isigindan gözleri kamasarak, disindaki atesi görmeden dalan?