Aşkın Kölesi

"Sen kimsin ve burada ne ariyorsun?""Devemi kaybettim onu ariyorum." "Buranin saray oldugunu görmüyor musun?" "Görüyorum, burada ariyorum." "Be adam hiç burada yani sarayda deve aranir mi? Burada deve mi bulacagini saniyorsun?" "Ya sen! Ya sen! Bu atlas yorganlar, kadife yataklarda Allah'i bulacagini mi saniyorsun!" Ne demek istemisti o meçhul adam? Bu cümle de neyin nesiydi böyle? Sorulari sorduktan sonra cevaplari da gönlünden kopup gelen bir kederle kendisi verdi: ? O cümle bugüne dek biriktirdigi maddi veya manevi her seyin küle dönüsüydü. O cümle iflah olmaz nefsinin yerlerde sürünüsüydü; gam bilmez dert bilmez gönlünün derde ve gama bürünüsüydü. Tüm kelimelerinin tüm cümlelerinin bir bez paçasi gibi ardi ardina sökülüsüydü. O cümle bugüne dek dogru bilip de pesi sira kostuklarinin an içinde yanlisa dönüsüydü. O cümle ipek kaftanlarla örtülü bedeninin Ibrahim gibi atese, Ismail gibi biçaga sürülüsüydü. Nuh?un oglunu tufana verisi, Yahya?nin bir agaç arasinda kesilisiydi. O cümle Musa?nin Sina dönüsü hayal kirikligi, Harun?un cehalet ve cürete karsi aglayisiydi. O cümle Yusuf?un gömleginin arkadan yirtilisi, Yakub?un gözlerini yeniden aydinliga açilisi; Yunus?un baligin karnindaki esaretiydi. O cümle Hacer?in yavrusuyla çöl ortasinda bir basina kalisi, Asiye?nin Firavun?a bir ömür katlanisiydi.? Zonklayan basini yastigina biraktiginda düsünceleri hala savruk ve belirsizdi. Sikintili anlarinda yaptigini yapip çareyi uykuda aradi ve bilinmeze dogru uykuya daldi. Yarin dogacak günes onun için yepyeni bir iklimde uyanis olacakti.(Tanitim Bülteninden)