Aşk'ın Yadigarı Hallac-ı Mansur

Zâtima, Hallâc-i Mansûr derler…Ask’in elinden, Dost’un ilinden ve Hakk’in dilinden bir kelime idim.Sonra dile geldim de kendime ‘Bir’ anlam verdim.Gördüm ki, her kapi O’na çikiyor.Her çiçekte ‘O’ kokuyor…Benim yerime sizinle konusan aslinda hep ‘O!’Anladim ki; O, benimle kendime bakmak istemis…‘Iste böyle sevilir’, demeye getirmis.‘Iste böyle, Dost için gerekirse ölünür’, demek istemis…Hikâyemizin mutlu sonla bitmedigini kim söylebilir?En basindan beri Bir’dik.Ve en sonunda da ‘Bir’ olduk.Son sözüm: “Bizim hikâyemizi okumadan, kendi hikâyenize baslamayin derim…”Unutmayin!Hakk’li bir ask için gerçekten ölmeye deger…. Hallâc-i Mansûr