Aşk'sızım

Soguk bir Konya sabahi terk ettin beni. Sicacik mevsim tersine döndü sen gidince. Tipki yoklugunda dünyanin tüm renklerinin siyahtan ibaret oldugu gibi. Benim terkedilisimi ögrenmeme ise kirkikindi yagmurlari sahit oldu.Gittin. Dönüp bir kere bakmadin ‘sen’ kanayan yaralarima. Oysa ne çok sevmistim seni. Ahh, be… Çok baska sevmistim seni. Çok sevmenin suç oldugunu bilemeyecek kadar çok sevmistim. Bakma –mis’li konusmama hala delicesine asigim sana. Isteyip de ulasamamak nasil bir duygudur bilmezsin sen. Hele de istedigin sey tam oldu derken ellerinin bos kalmasi ne demektir onu hiç bilmezsin. Çünkü sen anca terk etmeyi bilirsin. Ama sana bir sir vereyim mi? Terk etmek sana hiç yakismadi.Delirircesine özlemek, arzulamak ve ulasamamak nedir ben bilirim. Avuçlarimin arasindan kayip giden koca bir hayata bakakalirken ögrendim bunu. Hiçbir açiklama yapmadan kayboldun ya dünyamdan, kalbim hep seni sordu bana.‘Hiç mi sevmedi,’ dedi. Ben de ‘Sevecekti,’ dedim. ‘O da sevecekti, galiba bir isi çikti.’