Asr-ı Seyda

Muhterem dedem,
Ben sizi düsündügümde aklima Hz. Yakub ve Yusuf gelirdi... Mevlana ve Sems gelirdi… Kim kimin evladi, kim kimin babasi belli olmazdi, kim kimin mürsidi kim kimin müridi anlasilmazdi.
Reyhanlari kokladiginda, ceddin Imam Hüseyin’i koklarmis gibi koklardin. Gül, nergis ve reyhan senin siirlerindi. Sen Resulullah’i özleyen ümmetin ümidiydin, ümitlerimiz senin nazarinda diriydi. “Allah dostlarina ölü demeyin,” buyurmustu Gül Peygamber; sen ölmedin ölen bizlerdik. Sen ömür boyu yürüdügün, her daim hazirligini yaptigin yerdeydin. Sen yasarken ruhunu zaten Allah’a teslim etmistin, iste senin dirildigin yerdeyim. Ruhumu ruhuna uzatsam ask üzerine bir dügüm atar misin?
Seyda Hazretleri zenginligin içinde fakri, halkin içinde Hakk’i, korku ve ümidin içinde selameti, hak ve batilin birbirine karistigi zamanda faruku, sefaletin ve savurganligin içinde sadeligi yasamis ve yasatmis bir sahis ve sahs-i manevi…
Sadiye Erol Aykaç, dedesi Seyyid Muhammed Rasid Erol’un hayatini romanlastirdigi Asr-i Seyda’da son devrin gönül dostlarindan birini genis halk kitleleriyle bulusturuyor.
Seyda Hazretleri, muhabbetinde size Allah’i sevdiren, sizi Allah’a akittigi gözyaslari ile götüren bir Hak dostudur. Rizaullah için insan gönlünü insa eden sünnetullah ahlâkli bir gönül dostunun kimseye sirtini dönmeyip her insani sadrinda dua dua tasiyan tebessümünü yillardir özlüyoruz. Seyda'mizin dizinin dibinde iman tedrisati gören, kanindan, canindan bir maneviyat canani olan Sadiye Erol Aykaç Hanimefendi’nin gönlündeki özlemi kaleminin ucundan yüreklerimize akittigi bu satirlarin Seydamizin muhabbetini kör benligimize bir sifa niyetiyle tasimasi dileklerimizle.
Sinan Yagmur