Ata Nalı Ters Çakmak

Mutlak hakîkat bilgisinin acaba ne kadarina sahibiz? “Evvel“ ve “hir“ olan Allah hakkindaki bilgimizin sinirlari acaba hangi noktalara ulasmaktadir? Veya dogru diye bildigimiz/zannettigimiz/hayâl ettigimiz seylerin ezelî bilgiyle örtüsen yanlari ne kadardir? Gerçek su ki sinirli/kayitli bir varlik olarak insânin, sinirsiz/sonsuz bir varlik hakkindaki bilgisi sadece “Hiç“tir. Bildiklerimiz de sadece O’nun diledigi kadariyladir. Üstelik bu dilediklerinin ne kadarini idrâk ettigimiz de tartisilir. Fizik/Sehâdet lemi’nin kosullarina göre yaratilmis bir varligin Metafizik/Gayb lemi’nin sinirlarini asmasi mümkün degildir. Metafizik/gayb âlemi ile ilgili olan her tartisma, akil yürütme Kur’ân’in ifâdesiyle “Gayba tas atmaktan“ ibârettir. Zira kisitli yeteneklerimiz ancak bu dünyânin realitesini kavramaya yöneliktir. Diger taraftan esya da, bu esyayi degerlendirecek olan insân da varliklari itibariyle “Mutlak Hakîkat“in önünde birer perdedirler. Bu yüzden de gözlerimizin görmedigi, kulaklarimizin isitmedigi, akillarimizin hayal dahi edemeyecegi öte âlemin realitesine gözümüzü açtigimizda karsimiza çikacak olan tek duygu saskinlik ve hayrettir. Zira Yaratici Kudret olan Allah görünen bu âlemin nalini ters çakmis, zitlarin polaritesinden olusan bir sahneyi karsimiza çikarmistir. Bu sahneye “Ilm-i Ledün“ penceresinden bakarsak, bütün bu görünen/yapilan eylemlerin ardinda “ezelî hikmet“e uygun bir gerçekligin bulundugunu zevk ederek ögreniriz. Bu gerçekligin ise iki vechesi vardir: Birincisi Serîat, digeri Hakîkat. Asl olan her ikisini de cem eden, zâhiri görürken/yasarken bâtindan perdelenmeyen, bâtini görürken/yasarken de zâhiri ihmal etmeyen “Muhammedî“ bir nazardir. (Tanitim Bülteninden)