Aydaki Adam Tanpınar

Bogaz erguvanlarinin altinda yürürken ask hayalleri kuran, Beyoglu’nda Narmanli Yurdu’nda eski bir hapishaneden bozma rutubetli bir odada en güzel eserlerini yazan, güzel kadinlara hayran, parasiz, bir türlü iki yakasi bir araya gelmeyen, tozlu pabuçlu “Kirtipil Hamdi”. Çevresindeki “sükût suikasti”nin kurbani, kumar masalarinda sans arayan, borç para istedigi için artik dost toplantilarina çagrilmayan, kadife uçlu kirpikli muhtesem yazar.Hayran oldugum yazi disiplinine ve hiçbir disipline sigmayan yazi hayatina, evhamina, vesveselerine, dedikoduculuguna, hayata geç kalmisligina tutkun oldugum için yazdim bu kitabi Hamdi Baba!Ayin üstündeki yazilarini okurum bazi geceler ve hayatta yalniz olmadigimi hissederim. Kimsin? Ahmet Hamdi Tanpinar. Ölümünden yillar sonra Türk edebiyatina damgasini vurmus, yasarken arayip bulamadigi ilgiyi ölümünden sonra tuhaf bir sekilde yakalamis, degisik, zamaninin çok ilerisinde bir yazar...“Bu gece ölebilirim” demistin bir gece. “Daha ne kadar ömrüm var?” Zangir zangir titretir güncendeki bu cümleler beni.Ve yakin çevren: Dublaj kraliçesi “fitne fücur” Adalet Cimcoz, ilk kadin Hamlet Nur Sabuncu, kil yiyen sair Ahmet Hasim, deli gibi âsik oldugun Nesteren, esrarengiz Sari Fizikçi. Muhlis Sabahattin’in veremden ölen kizi Melek Kobra ve Rudolf Valentino’ya benzeyen kocasi Ferdi Tayfur... Sisli’de bir apartman...Istiklal, Narmanli Yurdu. Kiyasiya bir hayat, bes parasiz ve rüya dolu.