Aydınlanmanın Ana Kucağında Laiklik ve Atatürkçülük

18. Yüzyilda bir "dünya-durumu" haline gelen Aydinlanma, 19. Yüzyilda Osmanli Devleti'ni etki alani içine almaya basladi. Türkiye Cumhuriyeti için "tarihi hizlandiran" Atatürk Devrimleri, Aydinlanmanin dinamiklerine göre olusacak bir zihniyet degisikligini zorunlu görüyordu. Bu zihniyet degisikligi, Ittihat ve Terakki'nin olusturmaya çalistigi pozitivist karakterli, dolayisiyla bünyesinde dinin varligindan hoslanmayan ideolojinin temeli üzerinde ve laiklik ilkesi ekseninde yürüdü.Dine soguk bakis, laiklik ilkesinin çilesi oldu. Çünkü laiklik, dinin varligini sart kosar. Dinin olmadigi yerde laiklikten söz edilmez. Hal böyle olunca, dinden geri kalan boslugu, bizzat laikligin kendisi doldurmaya çalisti ve Laisizm'e dönüstü. Bundan da sonu gelmeyen laiklik tartismalari yasandi.Dine soguk bakisin farkli tanri tasavvurlarindan kaynaklandiginin idrakine varilamadi. Bu çalismada, Aydinlanmanin belirginlestirdigi farkli tanri tasavvurlari tasvir edilmeden ve taraflarin nasil bir tanri tasavvuruna sahip oldugu ortaya konmadan laiklik etrafindaki sonu gelmeyen tartismalarin önünün alinamayacagi konusu vurgulandi. Bununla yetinilmedi; Tanri disinda yaratici arama gayreti içinde olan ve bu nedenle de laiklige olumsuz zemin hazirlayan felsefe sistemlerinin tasvir ve tanimi yapilarak, ilahiyat ve felsefe donaniminin kazandirdigi yaklasim ile laiklik etrafindaki tartismalarin nedenlerinin belirlenmesi ve yasanan tedirginliklerin önlenmesi gayreti ve dilegi izhar edildi.(Tanitim Bülteninden)