Başkaldıran İnsan

1957 yilinda kirk dört yasinda Nobel Ödülünü alan Albert Camus (1913-1960), yasami boyunca su sorunun yanitini aradi: "Insan toprakla nasil bagdasabilir, yoksullugu yüzünden aci çekerek, ama güzelligini koruyarak saçma ve yücelik için nasil yasayabilir?" Camus'ye göre sanat `yalanci bir lüks' ve bencil bir edebiyatçinin yapiti degildir. Sanat yasayabilir, kullanilabilir bir durumdadir; gerçege sadik ve onun üzerinde oldugu için, hiç uysallasmayan saçmaligi ve hiç yok olmayan umudu ile insanin durumunu tepeden tirnaga kapsar. Baskaldiran Insan, baskaldirinin kendisidir, ama ilimli ve insanin boyutlarinda. Baskaldiran Insan, adalete ve özellikle dogruluga vurgundur, mutlak olan'in igvasindan, mitoslardan, gurur, horlanma ve kanin romantik bas dönmelerinden uzak durur. Ama insan, ne ise, o olmaya yanasmayan tek yaratiktir. Bu yadsima onu intihara mi, yoksa bir baskasini öldürmeye mi götürür? "Hayir!" demeyi bilen insandir Baskaldiran Insan; ama kime, neye, nerede, nasil? Baskaldiran insani kusatan `hayir'in içerigi nedir? Bunun yaniti Baskaldiran Insan'da...