Batı'nın İnsan Doğası Yanılsaması

Özgürlükçü antropolojinin öncü isimlerinden Marshall Sahlins bu kitapta, Eski Yunan’dan modern çaga kadar süregelen Bati’nin “insan dogasi” anlayisini sorguluyor. Tukidides’ten Platon’a, Machiavelli’den Thomas Hobbes’a ve Amerikan Devrimi’nin liderlerine kadar izi sürülen bu anlayis, “toplumsal sözlesme” kuramlarinin, monarsi ve cumhuriyet düsüncesinin de temelini olusturur. Bati’nin insan dogasi kavrayisina göre, insan menfaati için her seyi yapabilecek, hatta birbirini bogazlayabilecek ölçüde açgözlü ve ihtiraslidir. Insanin dogasi böyledir. Öyleyse kültür ve uygarlik insanin bu “dogal” egilimleriyle basa çikmak için vardir. Siyasi rejimlerin öncelikli islevi, kendi basina birakildiginda “kaos” ve “anarsi” yaratan bu içgüdüsel bencilligi denetim altina almaktir. Doga ve kültür hep bir çatisma ve karsitlik içindedir. M. Sahlins bu anlayisi, ilkel toplumlarin insana bakisiyla karsilastirir ve Bati toplumlari disinda hiçbir toplumun böylesi bir “insan dogasi” anlayisina sahip olmadigi sonucuna varir. Sahlins, toplum-öncesi ve kültür-öncesi bir “insan dogasi” düsüncesine siddetle karsi çikar. Insanlar kendilerini, verili kültürel düzenler içinde olustururlar. Insan dogasi, kültürdür.