Ben ve Öteki

Ben ve Öteki'nin ilk öykülerini yazmaya giristigimde, üç öykü kitabi, bir de roman yayimlamistim; ama, nice yildir, benim için gerçek yazarlik serüveninin bu kitapla basladigini düsünürüm. Onu öncekilerden ayiran özellikler, örnegin: öykülerin degismez anlaticisini bütünleyen degismez gözlemci, gözlemciyi yönlendiren bireysel açilmalar, nerdeyse kesintisiz bir sorgulama biçiminde gelisen anlatim ve kurgu, önceden kararlastirilmis ögeler degildi; bunlar, söyle bir sezinlenmis çocukluk evrenini, yani ötegeçeyi ve söylensel kisilerini yeniden kurmaya çalisirken, yolculuk sirasinda olusturmak zorunda kaldigim araçlardi. Bu bakimdan, Ben ve Öteki benim için bir okul oldu: anlati kisilerinin, zamanin, uzamin, kurgunun ve biçemin mantigini her seyden çok onu yazarken kavradim. Yazinsal degerine gelince, bu konuda söz söylemek bana düsmez. Ama, öyle saniyorum ki, Oguz Demiralp'in `Bup-lamak'indan Rafael Carpintero Ortega'nin Madrid Üniversitesi'nde verdigi doktora tezine kadar, bu kitap ve öyküleri üzerine yazilmis bunca inceleme ve elestirinin niteligi en azindan, kendisini getiren serüvenin üzerinde durulmaya deger bir süreç oldugunu gösteriyor.