Bir Gecelik Aşklar Nereye Gider

“Geçen aksam bir atesböcegi gördüm. O, isiklarini çakarak ‘esini’ ararken onun kivilcimli isigi benim geçmisimi aydinlatti. Ve çok seyi farkina bile varmadan yitirdigimizi düsündüm. Varliklarina, var olduklarina özen göstermedigimiz birçok sey bizi terk edip gidiyor ama biz bazen terk edildigimizi bile anlayamiyorduk. Sonra tek bir kivilcim, esini arayan bir atesböceginin pariltisi gibi bir isaret, kaybolanlari bize hatirlatiyor ve içimizi hüzünlü bir özlemle yakiveriyordu. Tek bir isik bile yetiyordu bazen buna.”
Mehmet Altan, yavas yavas unutulmakta olan pek çok güzelligin arasinda gezdiriyor okurunu. Siirlerle besliyor anlattiklarini. Çehov’un, Balzac’in satirlarinda dolastiriyor ya da Schumann’in bestelerinde, New Orleans cazinin bugulu notalarinda. Az bildigimiz konulara genis pencereler açarken “Zaman nereye akar?” sorusu üzerine düsündürüyor.