Bi’şey Söylicem Ama Gülmek Yok

Sokakta yürürken bir televizyon muhabiri size pat diye mikrofon uzatip “En son ne zaman delirdiniz? Agladiniz? Sevindiniz? Merhamet duydunuz? Simardiniz? Âsik oldunuz? Acidiniz? Sinirlendiniz? Gözünüzden yas gelene kadar güldünüz?” diye sorarsa, bu sorularin cümlesine birden “Mine Sota’nin son kitabini okudugumda.” diye cevap verebilirsiniz. Bir ömrü bir güne sigdiran bir kelebek gibi, hayattan hayata konan bu kitap, size “Aman çimlere basmayalim, aman turistlere iyi davranalim, vergimizi de ödeyelim…” disindaki iyilikleri de hatirlatacak, hatirlatmakla da kalmayip içinizde, herkese merhamet etmek, yamuk yaptiklarimizdan özür dilemek, efendime söyleyeyim sokaga firlayip çevrede dolasan insanlari “Hepinizi çook seviyorum, canlarim benim!” diye simsiki kucaklayip çay ismarlamak, keçi gibi agaçlara tirmanip erik toplamak, islik çalarak su birikintilerinde ziplamak gibi istekler de doguracaktir. Herkesin sikâyet edip kimsenin ayrilamadigi su canina yandiminin dünyasinin kaç bucak oldugunu, bilimsel olarak degil milimsel olarak açiklayan bu kitabi okuyup cümle dertlerinizin üzerine üfleyin gitsin. Stresle sikilmis tüm vidalariniz gevsesin, çocuklugunuz içinizden size bakip muzipçe gülümsesin, sizi gören herkes “Yok yok, sen de bir haller var vaaarr…” desin, üzüntü, tasa, içinizi sikan ne varsa bitsin…Keyifli keyifli okumalar, okudukça kikir kikir gülmeler, güldükçe güzellesmeler… Hadi bakalim.