Cennet’teki Adem

Yeni suçlu sinifi kötülerden, sapiklardan ve kana susamislardan olusuyor, bunlar iktidari yavas yavas ele geçiriyorlar, sinirdan baslayip tasraya, cahil polislerden siyasetçilere, araya hiç kimseleri koymaksizin; nereden çikti bu yeni suçlular? Köylü degiller, isçi degiller, orta sinif degiller. Baska bir sinifa aitler; suçlu sinifina, izbe bir bardaki sicak biranin köpügünden dogan, tipki deniz köpügünden dogan Venüs gibi. Kuyrukluyildizin çocuklari onlar. Yolsuzluk, dalavere, santaj, tehdit, her yola basvurup sonunda bir belediyenin basina geçerler ya da Federasyon’a bagli bir eyaletin ya da belki bir gün bütün ülkenin...
Gecekondu mahalleleri, favelalar, Gorozpeköyler, özünde hepsi ayni... Orada yasamiyorsan oranin varliginin sebeplerindensin. Meteliksiz bir gençken kapagi varlikli bir aileye atip Meksika’nin en güçlü adamlarindan biri haline gelen Adán Gorozpe, bunu çok iyi biliyor çünkü çöplügün horozu olmaya, düzenin çarklarini diledigi gibi döndürerek yasami kendisi için cennete çevirmeye aliskin. Ancak adasi eski polis yeni bakan Adán Góngora ortaya çikinca Meksika iki Adán’a, Cennet iki Âdem’e dar gelmeye basliyor.
Carlos Fuentes’in çagdas Meksika toplumunu siyasetten sosyeteye, sinemadan dine, pembe dizilerden postmodern edebiyata birçok yönden hicvettigi Cennet’teki Âdem yazarin tabiriyle tam bir “Meksikomedya“.
(Tanitim Bülteninden)