Çifte Kapıların Ötesi

Gülayse Koçak’in ilk romani Çifte Kapilarin Ötesi yirmi yil önce yayimlandiginda özellikle psikiyatrinin mahremine dokunmasi (yani “terapötik ortam”i, “aktarim”i, “baglanma”yi büyük bir samimiyetle anlatmasi) bakimindan dikkatleri çekmisti. Kisinin kendi gerçegini görüp kabullenmesinin nefes darligina, yutkunma zorluguna dönüsmesi...Sagaltim sürecini coskulu bir anlatimla, kirilgan bir neseyle “kendini tanima” sürecine, kederli ama gönüllü bir iç yolculuga çevirmeyi basarmis Gülayse Koçak. Sizi yasatan, umut: Bu hosgörüyse kaynagini buradan aliyor. Caninizdan bezmissiniz, bir asalak gibi, hiç kimseye hiçbir sey vermeden, dünyaya hiçbir güzellik katmadan yasiyorsunuz, bir fazlaliksiniz burada, üstelik burada var olmaya layik olanlarin payindan yiyor, içiyorsunuz. Umut olmasa, böyle bir ruh hali içinde burada bir dakika daha durulur mu? Evet, iyi kötü bir umut olmasa, insan kendine bir hekim arar mi?