Din, İlim ve Sanatta Hermenötik

Hermenötik düsünceyi, bir nesnenin kavramsal analizi, bir tarihsel olgunun dilsel tasviri, bir inancin felsefî-kelâmî açidan dogrulanmaya çalisilmasi gibi farkli düsünme tarzlarindan ayiran en belirgin vasiflarindan biri, düsünmenin her zaman kendi tarihsel krizi veya sorununu hem üreten hem de onu çözmeye çalisan bir ikili süreç içinde var oldugunu kabullenmesidir. Kanaatimce hiçbir düsünme tarzi kendi varolma sorunu ya da krizini yeterince ele almaksizin sahih bir yaklasim içinde olamaz. Aksi halde kendisini gerçekligin yerine koyan, gerçeklikten daha gerçek olarak varligin düsünceye boyun egdirilmesine yol açan ve böylece bizi gerçeklikten koparan ideolojiler “düsünce” olarak kutsanir. Hermenötik çaba, bu yönüyle, her bir sahih düsünmenin varolma krizlerini yasama ve bunlari asmaya çalisma süreci olarak yol alabildigini anlama ve bu yönüyle bazi düsünme tarzlarinin ya da ideolojilerin kutsanmasinin toplumlarda yol açtigi derin hasarlara dikkat çekme çabasidir.