Dış Politikada Hesaplaşmak

Türkiye’de askerin sivil siyaset karsisindaki ayricalikli pozisyonu, 1960 darbesi ile baslamis ve 2000’lerin ilk on yilinin sonuna kadar kesintisiz bir sekilde devam etmistir. Bu ayricalikli pozisyonun kurulmasinda, sürdürülmesinde ve restore edilmesinde dis politika; tehdit, öteki ve düsman gibi kimlik kurucu stratejileri saglamasi nedeniyle her zaman kritik bir rol üstlenmistir. Dolayisiyla, Türkiye dis politikasinin 1960 sonrasi tarihi, sivil-asker iliskileri ekseninde yasanan güç mücadelesinin bir tarihi olarak da okunabilir.
Türkiye dis politikasini iç siyaset baglaminda çalismak, iki çok önemli soruya cevap verme potansiyeli tasimaktadir. Birincisi 1960 darbesinden itibaren Türkiye siyasetinin temel dinamigi olan askerî vesayet, 2000’lerin ilk on yillik döneminde nasil tasfiye edildi? Ikincisi ve daha da önemlisi Cumhuriyet’in kurucu ideolojisi olan ve 2000’li yillara kadar hâkim devlet söylemi seklinde isleyen Kemalizm, nasil oldu da bu hegemonik pozisyonunu kaybetti?
Bu çalismanin temel kaygisi, sözü geçen bu iki soruya dis politika üzerinden nasil bir açiklama ve cevap gelistirilecegi olmustur.