Doğanın İnsanlaşması

Bir kaç on yil öncesine kadar doganin insanlasmasi, çalismanin, toplumsallasmanin, aklin gelismesinin bir mucizesi olarak degerlendiriliyor, hayranliklarindan bu süreç içinde saptanabilen evrim asamalarini anlamak ve anlatmakta en yetkin kisiler bile büyük zorluklar çekiyorlardi... Simdi artik bu konu büyük bir bölümüyle aydinlandi. Bulgular, bir senfoni güzelligiyle sergileniyor... Darwin Kurami'nin dogrulugu ve güzelligi öneri olmanin ötesinde ayrintilariyla saptandi... Ve saptanmaya devam ediliyor. Ancak son bir kaç on yilda pek çok sey degisti... Akilli insan Homo Sapiens gerek kendi soyundan gelenlere gerekse de dogaya karsi anlasilmasi çok kolay olmayan bir tutumla bir hasim, bir düsman gibi davranmaya ya da çok öncelerden beri içinde tasidigi bu egilimini açikça ortaya koymaya, hem kendi gelecegini hem de dogayi geri dönüssüz bir biçimde tahrip etmeye basladi...Bu baglam içinde Doganin Insanlasmasi, akilli insanin gelisimi, -neredeyse- "kötü bir isyeri kazasi gibi" üzüntüyle izleniyor. Modern insan bu davranislarinda o denli ileri gidiyor ki bir doga harikasi olarak karsilanan doganin insanlasmasi süreci, doganin yüz karasina dönüsüyor... Bu baglam içinde "Darwin Devrimi"ni ve bundan gelistirilen seleksiyon teorilerini artik tek basina okumanin yetersizligini, bu olup bitenleri en azindan Kafka'nin daha 6 Nisan 1917'de yazdigi ve dünyanin durumunu "insanlasmak zorunda kalmis" bir sempanzenin gözüyle "Akademi Için Bir Rapor" öyküsü ile birlikte okumanin ve ona göre bir karar alip, tavir koymanin gerektigini ve gene Kafka'nin söyledigi "Dünyayla aradaki ölümcül mücadelede" dünyanin yaninda ol" aforizmasini benimsedigimin (de) altini çizmek istiyorum.