Erken Çocukluk Eğitimi (Songül Tümkaya-Fikret Gülaçtı)

Gelisim döllenme ile baslamakta ve yasam boyu sürmektedir. Ancak yasamin ilk alti yili gelisimin en hizli oldugu ve çevrenin etkisine en açik olunan dönemdir. Çocuklar dogduklarinda ve yasamlarinin ilk yillarinda fiziksel açidan yetiskinlere bagimlidirlar. Ancak, bu bagimlilik bizleri yaniltmamalidir. Çocuklar dogduklarinda oldukça gelismis bes duyu yetisine sahiptirler. Bir baska deyisle çevre ile etkilesime hazirdirlar. Fiziksel açidan bagimli olsalar da zihinsel açidan çok hizli gelismektedirler. 0-4 yas özellikle beyin gelisimi için kritik bir dönemdir. Çocuklarin anadillerini kolaylikla ögrenmeleri bu zihinsel kapasitenin önemli bir isaretidir. Ilk yillardaki ögrenmenin beyin gelisimi ile önemli bir iliskisi vardir. Böyle olunca gelisimin en önemli ilk alti hatta sekiz yilindaki egitim çok önemli olmaktadir. Bu egitim ne kadar erken baslarsa o kadar etkili olur. Burada, çocugun deneyim kazanmasi için önemli olan, onun çok yönlü gelisimine (sosyal, zihinsel, duygusal, dil ve fiziksel) destek verecek uyaricilarin oldugu bir çevre ve donanimli yetiskinlerden bahsedilmektedir. Daha saglikli, basarili ve topluma katki getirecek bireyler yetistirilmek isteniyorsa, egitime mümkün oldugunca erken baslanmasi gerekmektedir. Çocuklarin örgün egitime baslama süreci onlarin yasaminda kritik bir dönemdir. Erken çocukluk döneminden ilkögretime geçisin uyum içinde ve yumusak bir sekilde olmasi, çocugun örgün egitimindeki basarisinda etkilidir. Bu, ilkögretimden önceki yil ve ilkögretimdeki iki yilin bir bütünlük içinde olmasinin geregini göstermektedir. Bütün bu nedenlerden dolayi okul öncesi egitim yerine “EÇE” kavrami tercih edilmekte ve önerilmektedir.