Erken Modern Avrupa'da Tıp ve Toplum

Tip tarihi, genel tarihin ayrilmaz bir parçasidir; hatta erken modern dönem dünyasini derinden kavramakla ilgilenenler için tip tarihini anlamak zorunludur. Dolayisiyla, tip tarihini, tüm o göz alici buluslara ya da mücadeleci öncülere dair destansi ya da romantik hikayeler olarak kaleme almak artik yeterli degil. Bugün tip tarihi bilimi, 1500'den 1800'e dek Avrupalilari etkileyen toplumsal, kültürel iktisadi etkenlerin hepsini hesaba katmak zorunda. Kimi arastirmacilara göre erken modern dönem cehaletin, sefaletin, yanilgilarin ve bitmek bilmez acilarin hakim oldugu "eski kötü günler"dir; o günlerde din ve batil inanç "bilime" ayak direrken, "iman ile akil" arasindaki mücadele aklin lehine henüz sonuçlanmistir ve bu karanlik çagda bir avuç gözü pek adam, daha bilim dogmadan bilim adami olabilmistir. Mary Lindemann ise tip tarihini bir ilerleme hikayesi olarak görmeyi yadsiyor; bu yöntemin dogasindaki yanlislara isaret ediyor. Tip ve Toplum'un özelliklerinden birisi de toplumsal ve kültürel tarih üzerinde kuvvetle durmasidir. Dolayisiyla hekimler kadar hastalara da ilgi gösteriyor, tip doktorlari kadar "genel" sifa yöntemlerini uygulayan diger pratisyenlerle de ilgileniyor; sadece üniversite tedrisatina degil tüm tip egitimi biçimlerine egiliyor; din gibi baska sistemlerin önemini ve bunlarin tip üzerindeki etkisini ihmal etmiyor. Lindemann'a göre, erken modern dönemde insanlarin "modern" usullerde düsünmedigini ya da eyleme geçmedigini fark etmek önemli olsa da, bu farkliliga gereginden fazla deger biçmemek gerekir. Onlar "yaniliyor"du ama biz "hakliyiz" ya da onlar "cahil"di, oysa biz "bilgiliyiz" dememek gerekir. Geçmisi arastiran kisiler olarak bizlerin görevi, eskilerin buldugu çözümleri yargilamak degil, anlamaya çalismaktir.