Esrarname

Aycin Esrârnâme’de, ilk bakista, bize Keloglan masallari anlatiyor. Ama ne yazdigi masal, ne de anlattigi, bildigimiz Keloglan. O, masal dili ve kurgusuyla bize bizi, insanoglunu anlatiyor. Saf ve yalin bir Müslüman bakisla insanin iç çatismalarini, aldanislarini, tutkularini, arayislarini anlatiyor; dünyayi ve hayati yorumluyor.Daha da önemlisi, bunu yaparken, geleneksel bir anlatim biçiminin nasil dönüstürülebilecegini, nasil yeniden üretilebilecegini; kimi geleneksel ve kültürel ögelerin simgesel degerlerinden yararlanarak nasil iç içe geçmis anlam katmanlari olusturulabilecegini büyük bir basariyla gösteriyor.Kisaca söylersek, Esrârnâme, geleneksel masal anlatim biçim ve yöntemlerinden yararlanilarak yazilmis çagdas bir roman; uzun bir aradan sonra yapilmis yeni bir özgün deneme.Aycin’in bu denemesinin gereken ilgiyi görecegini, Esrârnâme’nin Muhayyelât ve A’mâk-i Hayâl gibi tek ü tenha kalmayacagini ummak, her seye karsin, asiri bir beklenti olmayacaktir. (N. Ahmet Özalp’in kitaba yazdigi Sunus'tan)