Faşizm Irkçılık Ayrımcılık Yazıları

XXI. yüzyilin ilk çeyreginde fasizm, irkçilik, ayrimcilik -seytan üçgeni- insan(lik)in acil gündem maddelerini olusturmaya baslarken; Umberto Eco'nun, "Fasizmin maskesini düsürmek ve ona her an dikkatli olmak" vurgusuyla, "Özgürlük ve kurtulus asla sonu gelmeyecek bir görevdir. Sloganimiz su olsun: 'Unutmayin'" diye eklemesi bosuna degil.Çünkü Samir Amin'in, "Çagdas kapitalizmin krizi ile fasizmin siyasi sahneye dönüsünü birbirine baglamasi tesadüfi degil"dir.Fasizm yalnizca siddet degildir; sermayenin saldirgan politikalarinin toplamidir; fasist yasalar, fasist egitim, fasist yönetmelik, fasist ekonomi politikalar ve benzeridir.Ayrica fasizm, herhangi bir siddet degil tekelci sermayenin siddetidir; yasamin tepeden tirnaga sermayenin ihtiyaçlarina göre düzenlenmesidir…Ve tekelci dönemde kapitalist devlet(ler)in gittikçe otoriter bir biçim aldigi görülmelidir. Parlamentolarin öneminin azalmasi ile yürütmenin gittikçe güç kazanmasi, biçimsel dahi olsa hukuki düzenlemelere riayet etmeyen hükümetler ve sosyal haklarin kapsaminin gittikçe daralmasi istisna olmaktan çikan bu devlet biçiminin bazi özellikleridir.Kuskusuz, kapitalist devlet basindan beri otoriter bir devlet biçimine meyilliydi ancak sinif mücadeleleri ve dünya konjonktürü dolayimiyla bu egilim sinirlanmaktaydi. Kapitalist devlete içkin bu otoriterlik "olaganüstü" kosullarda, ekonomik, siyasal ve toplumsal kriz kosullarinda, düzeni yeniden tesis etmek için devreye giriyordu. Bu durum liberaller tarafindan "istisna hâl" olarak tanimlansa da; neo-liberalizm ile istisna olmaktan çikip bir "kural" hâline dönüsen kaçinilmazlikti! Ancak otoriterligin de oldugu yerde durmasi mümkün degildi; yani otoriter olaninin totalitere yönelmesi bir zarurettir.Elbette ki "önlenebilir" bir "zaruret"... Bu kitapta yer alan makaleler, bu zaruret ve "önlenebilirligi"ni tartismaktalar...(Tanitim Bülteninden)