Feminizm Kendi Arasında

Bu kitap "suya yazi yaziyoruz" duygusunu ne kadar giderir, bilmiyorum. Ama bildigim ve en karamsar zamanlarimda kendime hatirlattigim bir sey var: Yapip ettiklerimiz hep birilerine dokunuyor, bizi degistiriyor, hayati degistiriyor. Genellikle yapamadiklarimizi, eksik biraktiklarimizi, yanlislarimizi görmeye yatkiniz. Sadece birbirimizin degil, kendimizin de. Bana öyle geliyor ki, bazen durup "her seye" ragmen yapabildiklerimizi görmek, degerini bilmek, kendimizi kutlamak da en az elestiri ve özelestiri kadar önemli. Umarim elestiri kadar deger bilme ve takdir de feminist hareketin gelenegi haline gelir; birbirimizi yaralamak, kötürümlestirmek yerine yaralarimizi sagaltmayi, birbirimizi teselli etmeyi, sevmeyi ve begenmeyi becerebiliriz. Bunu yapabildigimizde nasil güçlenecegimizi, yapabilirligimizin nasil artacagini hayal etmek, yola devam etmeyi kolaylastiriyor...