Fil

Kollarini boynuma dolayip bana sariliyor ve basini omzuma yasliyor. Ama mesele su: Az önce ona söylediklerim, bütün gün ara ara düsündüklerim, sey, bir tür görünmez çizgiyi asmisim gibi hissediyorum. Hiç gelmek zorunda kalmayacagimi sandigim bir yere gelmisim gibi hissediyorum. Ve buraya nasil geldigimi bilmiyorum. Garip bir yer. Kisa, zararsiz bir rüyanin, sonra da sabah erkenden yapilan uykulu bir konusmanin beni ölüm ve yok olus düsüncelerine sürükledigi bir yer.Yasamin aci yüzüyle bu kadar erken tanismasaydi, kuskusuz yine yazar olurdu ama hiçbir zaman okurlari tarafindan böyle sahiplenilmezdi Raymond Carver. Gençlerin haytalik yapip havai asklar kovaladigi yaslarda o evli ve iki çocuk babasiydi. Hayati ögrenmenin yolu, buldugu her iste çalismakti. Benzincide çalisti, hademelik, garsonluk yapti. Yasananlar, kâgida döküldügünde bazen Çehov tadindaydi, bazen Kafka... Insanlarin yasamlarinda barinan, gizlenen öyküleri, yalin, gerçekçi, acitan siirsel bir dille yansitti. Yenilenler içkiye siginirken, kisa öykü türünü yeniden var eden Carver, her basarisinda içti, çok içti, ölümüne içti...Raymond Carver'in son dönem öykülerini içeren Fil, yazarin en önemli eserlerinden biri olarak görülüyor.(Tanitim Bülteninden)