Gerçekliğe ve Geleneğe Karşı

Gelecegin isaretlerini ve izlerini geçmisteki müzik, sinema ve sanat üzerinden okuyabilen bir otoriteden bahsedeceksek, o otorite Türkiye’de Halil Turhanli’dan baskasi degil. Müzik ve Muhalefet kitabindan beri yine ayni kalibrede, ayni yorulmazlik, yilmazlik içinde, bu sefer sinema ve sanatla bir iletisim zinciri olusturuyor, “disarida kalanlar” için, her türlü esitsizlige karsi olanlar için. Halkalarini Pasolini’nin, Shirley Clarke, Chris Marker ve Derek Jarman’in Christian Boltanski ve Sadakichi Hartmann'in, Gordon Matta-Clark ve Anselm Kiefer'in ve digerlerinin olusturdugu bu zincir bizi gerçeklige ve gelenege baglamiyor, bu gerçeklige karsi çikisin hayal ettigi bir dünyayi isaret ediyor. "Sanat varolan dünyaya karsi bir öfke uyandirmali: politik bir duygu olarak öfke. Ama bununla da yetinmemeli. Bu dünyanin yikimina yönelik bir arzu da uyandirmali… Sanat magduru isyankara, magdurun istiraplarini adil bir dünya umuduna dönüstürür. Varolan dünya bizlere mümkün olan dünyalarin en iyisiymis gibi sunuluyor. Daha da kötüsü, sunulan bu dünya memnuniyetle kabulleniliyor. Sanat bu hosnutluga itiraz eder. Itirazini 'bütün zamanlarin hosnutsuzlari' adina dile getirir." Gerçeklige ve Gelenege Karsi küçük bir kitaba sigabilmis, sinema ve sanat üzerine genis bir kütüphane. Bu tek kitaplik kütüphaneye ugramadan bir seylere karsi olmak zor, ugrayanlarsa artik dünyayi farkli görecek.