Goriot Baba

Ölümünden sonra Balzac’in esyalarinin arasinda kisa bir not bulunur. Üzerinde su sözler yazilidir: “Yigit bir adam -aile pansiyonu- 600 frank irat -her biri 50.000 frank irada sahip bulunan kizlari ugruna varini yogunu tüketir- bir köpek gibi ölür.” Balzac, 1834’te iste bu tema üzerinde çalismaya koyulmustur. Romanin degisiklige ugramayan basligi sudur: Goriot Baba.19. yüzyilda mekânsal olarak henüz ayrismayan toplumsal siniflar neredeyse iç içe yasiyordu, hatta aralarinda yakin iliskiler de olabiliyordu. Goriot Baba’yi rengârenk bir insan panoramasi haline getiren, Balzac’in olaganüstü yeteneginin yani sira, dönemin bu özelligidir. Zengin soylularla evlenen iki kizi ugruna servetini tüketen fedakâr Goriot, onunla ayni yoksul pansiyonunda kalan genç ve hirsli hukuk ögrencisi Rastignac, alayci sözleri ve kaba davranislariyla haydut Vautrin ve zengin soylular: Kont Restaud, Baron Nucingen, Vikontes Beausent… Bütün bu zit karakterler, romanin kurgusu içinde ayrintili ve gerçekçi biçimde betimlenir. Bu ölümsüz eserin asil kahramanlari ise, bütün Balzac romanlarinda oldugu gibi, para hirsi, ask, acimasizlik, fedakârlik, yükselme tutkusu, sefkat, kin, yani hayatin ta kendisidir.