Gözdeki Kıymık Yeni Türkiye Sinemasında Madun ve Maduniyet İmgeleri

Kadinlar ve genç kizlar, azinliklar, Kürtler, kent yoksulu genç erkekler, yerlerinden yurtlarinda edilip büyük kentlere tikistirilanlar, Afrikali göçmenler, escinseller, deliler, travma magdurlari, yaslilar, ailesini katliamlarda kaybetmis olanlar, kötü bir egitimin içinde yönünü kaybeden genç insanlar, engelliler... –– yani basarili, “normal” erkek disinda kalan büyük çogunluk.Bütün bu madunlar Türkiye sinemasinin son dönem filmlerinde kendilerine daha önce görülmemis ölçüde yer buldular. Tamamlayici bir tarzda, yan karakterler ve anlatilar olarak ya da ideolojileri aklamak üzere çarpitilmis imgeleriyle degil,  ana karakterler olarak kendi sesleriyle, filmlerin merkezine yerleserek...Adorno’nun “Gözünüzdeki kiymik en iyi büyüteçtir” sözünden adini alan kitap, bu degisimin çesitli veçhelerini görünür hale getirerek, elestirel bir degerlendirmeye girisiyor. Madunlari ve maduniyet imgelerini filmler üzerinden ele alan bu incelemeler, bu yeni sinemasal muhayyilenin imkânlarini ve sinirliliklarini görüntü, ses ve anlati açisindan irdelerken, ayni zamanda Türkiye toplumuna dair önemli bir kültürel, sosyolojik bilgi de üretiyorlar.