Gözümün Nuru

Mahalle kahvesinde insanlar çaylarini yudumluyorlardi... Berber, bos dükkâninda bazen TV reklâmlarina bazen de vitrinin gerisinden bos sokaga bakiyordu... Enteller Popper’in yanlislamaciliginin Islâm düsüncesine uygulanmasinin muhtemel sakincalarini tartisiyorlardi... Âniden aksam ezani okundu. Yüzlerce yildir topraklarimiz üzerinde yankilanan bir çagriydi bu. Âlemlerin Rabbi insanlari huzuruna dâvet ediyordu. Onlar ise ezani hiç duymamis gibiydiler... Ve ömürlerden bir gün daha böylece eksildi...Yasli amcanin tepesi iyice atmisti. Çocuklar aralarinda gülüsüyor, fikirdasiyor; namaz kilanlari rahatsiz ediyordu. Hele birisi hiç utanmadan en ön safa geçmisti. Artik bu kadari da fazlaydi. Bu çocuklara ana babalari hiç mi edep ögretmemislerdi? Bastonunu kaptigi gibi çocuklarin üzerine yürüdü. Çocuklar amcanin ciddi oldugunu farketmekte gecikmediler. Hemen caminin disina çikip oynamaya devam ettiler. Bir daha da içeri girmediler. Neme lâzimdi. Camideki asik suratli ve öfkeli amcalarin ne yapacagi belli olmazdi...Ilahi! Senin çagrina en güzel sekilde icabet edenlerden, gönlü senin huzurunda rahatlayan kullarindan eyle bizi! Senin kitabindan ve rasûlünün sünnetinden tâviz vermeyen, çok secde eden kullarina dâhil eyle bizi! Senin huzuruna gelebilmek, boyun bükebilmek imkâni verdigin için sana ne kadar sükretsek azdir. Sen ne kerimsin, ne lütufkârsin!Bu kitap bir iç hesaplasmadir, imanimizin günlük hayatimizda icab ettirdigi öncelikleri hatirlatma çabasidir, bir dertlesmedir.