Gülen Oğlan

Ögretmenlerimiz daha bastan kafayi takmisti bana. Samatasiz, gürültüsüz, kendi hâlinde birine takilir miydi hiç? Onca yaramaz, onca hayta vardi sinifta. Takacaklarsa onlara taksalardi ya. Agiz birligi etmislerdi sanki. Daha sinifa girerken gözleri bende olurdu. Sinifa ‘’günaydin’’ demeden beni azarlardi ‘’siritma’’ diye, ‘’yilisma’’ diye, ‘’gülme’’ diye.Onlar öyle yaptikça nasil davranacagimi, sinifin bakislarini üstümden nasil uzaklastiracagimi sasirirdim. Oysa siritmazdim. Siritkan ögrencilerden degildim. Durusum öyleydi. Hep gülüyormus gibi durur, gülüyormus gibi bakardim. Dudaklarim birbirine kavusmazdi. Agzimi kapamak isterdim, kapanmazdi. Kapasam da uzun sürmezdi bu. Agzini büze büze sürekli duramazdi ki insan. Dursa daha gülünç, daha güldürücü olurdu. Çok denemistim bunu.