Hanefi Hadisçiliği - Zafer Ahmed Tanevi Örneği

Hareketli bir bölge ve zamanda dünyaya gelmiş son devir âlimlerinden Zafer Ahmed Tânevî (1974), İslâmî ilimlerde iyi yetişmiş, ictimâî alanda fikirlerini açıkça beyan etmiş, siyasî olarak bölgenin ve İslâm dünyasının nabzını tutmuş bir İslâmî şahsiyettir. Eşref Ali Tânevî (1943) ve Habîb Ahmed Keyrânevî (1947) gibi isimlerin de katkısının olduğu İ‘lâü’s-Sünen isimli çalışması, Hanefî fakîhlerin rivayetler karşısındaki tutum ve tavırlarını görme imkânı veren, yakın dönemde ilim dünyasına kazandırılmış ciddi bir çalışmadır.
Zafer Ahmed Tânevî, özellikle bölgesinde bir şekilde etkili olan Ehl-i Hadis’e ve Ehl-i Kur’ân’a karşı mezhebi savunmuş ve İslâm ilim geleneğinde önemli bir sütun olan rivayetlerin gerek sened gerekse metin açısından değerlendirilmesi noktasında Hanefîlerin de kendilerine has usûllerinin olduğuna başta İ‘lâü’s-Sünen olmak üzere çalışmalarında dikkat çekmiş Hanefî fakîh bir muhaddis olarak tarihte yerini almıştır.