Hasan Sabbah ve Alamut Terörü

Tarihin bütün dönemlerinde siyasal ve toplumsal zorbaliklar gizlilik ve antidemokratik yöntemlerden kaynak almislardi. Insanin dogasinda var olan yasam karsiti ve sevgiye zit güdüler ise sanal bir gelecekte gerçeklesecek mutluluk imgeleriyle beslenirler. Nitekim insan yasamini karartan her türlü yönetim biçimi, bu egilimleri yüceltmekle kendi gelecegini güvence altina almayi denemistir.Iste bunun içindir ki; gizlilik ile devlet otoritesinin yetkin bir birlesimi durumunda olan Hasan Sabbah yönetimi; bagnazligin oldugu kadar zorbaligin da en kati örneklerinden birini olusturmustu. Bunun giderek vahsi bir teröre ulasmasi ise önlenemezdi.Alamut Kalesi’nin en göz alici kulesinde, kendisine ayrilmis görkemli konutunda, müritlerinin tapinislari içinde yasayan Hasan Sabbah; basit bir maceraci degildi. Kurdugu örgüt, yürüttügü eylemler ile bilgi ve egitim düzeyi hakkinda bize gelen haberler, onun deha sahibi bir kimse olduguna taniklik etmektedir. Ancak simdi, kendisinde her seye gücü yeten bir tanrisalligin otorite ve varligini duyumsamis olup olmadigini bilebilecek durumda degiliz. Eger o da müritleri gibi kendisinin tanrisalligina inanmissa, kuskusuz ki büyük bir yanilsama içinde bulunuyordu. Eger bu inanca gülüp geçmis ise, o zaman da düsünce ve eylemlerinin ancak ahlak açisindan degerlendirilmesi gerekecegi tartisilamaz.Incelenen bütün bu olgularin tarihte biraktigi izlenim ise; Horatius’un ünlü misralarinda yinelenen; “Bir yanilginin baska bir yanilgiyla düzeltilemeyecegi” gerçegidir: “In vitimducitcumpaefuga.”