Hayatımın Hikayesi

“Kararimi verdikten sonra ona ne bir açiklama ne de sitemde bulundum. Neye sitem edecektim? Ondan ne isteyebilirdim? Bu güzel ve iyi insani, gelecek dolu bu hayati neden alt üst edecektim?“ Zaten kopma noktalarinda ilk adimi atan, zalim ya da bahtsiz olmaya zorlanmis olan kisi sorgulanmamali ve yargilanmamalidir. Onun bu duruma düsmesini istemedim. O, aci çekmeyi hak etmemisti. Bense, onu rahatsiz ederek bana duydugu saygiyi kaybetmek istemiyordum. Gururu, kadinin en önemli görevlerinden biri olarak algilamakta hakli miyim bilmiyorum ama tek bir kisiye yüklenmis aski asagilamadan edemiyorum. Bu noktada, gerçek asklari veren ve geri alan Tanri’ya bir saygisizlik oldugunu düsünüyorum. Bir ruhun aska yenilmesinin kölelik olup olmadigini tartismamak gerek artik. Insana özgürlügü, ruha istedigini sevme hakki. Tanri’ya ondan gelen atesi vermek gerek.“(Arka Kapak)