Hiç Aşk-ı Fena

Ben Karla MartinSu an kimim, neyim bilmiyorum. Dünüm, bugünüm koskoca bir Hiç’ten ibaret. Yarini bilmiyorum, lakin bir hiç oldugu muhakkak… Iyi bildigim bir bedenim var, “Kimligi dogru mu?” onu da bilmiyorum. Sorun degil, vakti geldiginde çekip gitmeyecek mi zaten, varsin hiç olsun o da… Eskiden olsa bunalima girer, intihari düsünürdüm. Yunus’u taniyinca ögrendim ki, "Ten fanidir, can ölmez!" Ölümsüzlüge giden can olduktan sonra cismin ne önemi var? Hiç olsun o da… Yunus deryasina dalmisim, aski taniyip islanmisim bir kere; benligi unutursam ne çikar? "Dünya benim rizkimdir, halki benim halkimdir" diyen sairler kocasina selam olsun! O bana Tanri’nin; bir dinin degil, bütün insanligin, her seyin ve herkesin Tanrisi oldugunu anlatti ve ona kosmama vesile oldu. Ask tanridan akseden isikmis meger yolumu aydinlatti, yüregimi isitti. Oduyla yandim, narinda köz oldum. Öfkem askin külünde kül oldu ancak. Nefreti sildim, hosgörüyü ögrendim. Maziyi örtseler de, kimligimi silseler de affettim. Bu romani, teyzem zannettigim anneme, annem bildigim teyzeme, babam bildigim adama ve Bay Hiç’e armagan ediyorum ve tabii kendimi sevgisinde buldugum ask elçisi Yunus’a…