Hüseyin Nihal Atsız Harşit'in Hırçın Sesi

Atsiz’i ve söylediklerini anlamak ancak milli tarih suuruna sahip olmakla mümkündür. Harsit vadisinin bu hirçin ve coskun evladi, üç asirlik hüsran sürecinde, kani isgaller ve ihanetlerle sel gibi akitilmis bir milletin isyan sesidir. Bütün yurtlari talan edilmis, devletleri gaflet ve ihanetlerle yikilmis bir milletin, bu emsalsiz yikimin enkazindan çikardigi “son kale”sinde bile rahat birakilmamasina duydugu hinç Atsiz’in eserlerinde öfke seli olup akmistir.
Atsiz, bir fikir önderi olmaktan daha ziyade, millete düsman olduklari kabul edilen akim ve kisilerle yaptigi kavgayla ve sahsiyetindeki kiriksiz çizgiyle örnek bir insandir. Yazdiklari ve yasadiklariyla gündemden hiç düsmeyen bu hirçin tabiatli adam, inandigi her fikrin çilesine katlanmis bir karakter abidesidir. Azinliklara ve dini hayata dair fikirleri Türkçü-Milliyetçi çevrelerden de büyük tepkiler görmüstür. Her milliyetçinin özenecegi, gipta ile bakacagi icraat ve fikirleri de vardir; maksadini çok ama çok asmis tanim ve tespitleri de.
Bir Türkolog olarak Atsiz, Türk dili ve tarihi üzerinde çok önemli çalismalar yapmis, hala basvuru kaynagi olarak kullanilan onlarca eseri Türk kültürüne kazandirmistir. Türk tarih bilimine yaptigi katkilar ise her tür takdirin ötesindedir.
Bir sanatkâr olarak Atsiz, siirleri ve romanlariyla milli romantik duyus tarzinin en usta kalemleri arasindadir. Gerçi onun bu yönü kavgaci kimliginin gölgesinde kalmis, fikirlerini begenmeyen insanlar onun sanatkâr yönünü yok sayarak görmezlikten gelmislerdir. Buna ragmen romanlari Türk edebiyatinin en çok okunanlari arasina girmis, siirleri gençlerin dilinde dolasmistir.