Hüzün

Bir devrin hikâyesidir “Hüzün”Bugün; eyyamci düzene tapanlarin aklinin alamayacagi fedakârliklarin, inancin, Ülküdasligin, cesaretin, mertligin, dürüstlügün hikâyesidir!Yazilan yalan tarihlere inanmayi seçenlere, köklü bir fikri sistemin üzerine çöreklenip keyif sürenlere, kapi kapi dolasip kemik dilenenlere, menfaat ve nefis uçurumunda, sefahat içinde yüzenlere, satanlara, satiliklara, dönenlere, döneklere, onun bunun kapisina çöreklenip yalaka koltuklarinda oturmak için ruhlarini satanlara, ülkesinin, milletinin bölünme çalismalarina çanak tutan usaklara, çagin zevklerini hedef bellemis sapiklara, bir sey ifade etmesi mümkün degildir bu hikâyenin…Bu hikâye on sekiz yasinda, sadece on sekiz bahar görmüsken, hayatini hiçe sayip; Türk Milleti ve inandigi Ülküsü için topraga düsen, son ezanini dinlemis, son abdestini almis, son namazini kilmis ve “Rabbim! Bunlar benim için son, ama Türk Milleti için son olmasin!” diye dua ederek topraga düsmüs olan Ülkücü Sehit Erhan Cengiz’in hikâyesidir.Bu hikâye kanlari ile Al Bayraga renk veren sehitlerin hikâyesidir!Bu hikâye Istiklal Marsini isitince gözleri dolan, Al Bayragi görünce yüregi titreyen, nerede Bayraga sarili bir tabut görürse kopmamak üzere ona sarilmak isteyen ve sehitlik için siraya giren Türk Ülkücülerinin hikâyesidir!Bu hikâye sizin hikâyenizdir