II. Abdülhamid'in Çocukluk Düşleri

Kosova, Ipek.Su ilerideki Kursunlu Camii yikintilari. Bahçesindeki iki küçük çocuk da define avcilari.Sandiktan bir define çikti.Sultan II. Abdülhamid’in mektuplari. Yok yok, Sehzade Hamid’in mektuplari onlar.Mektuplardan sesler mi çikiyor ne.Bir sehzade atina atlayip saraydan kaçiyor. Evet evet, kaçiyor.Bak düstü, basini yaraladi. Bir adam sirtina aldi Sehzade Hamid’i, götürüyor. Yoksa… Kaçiriyor olmasin?Kediler miyavliyor. Tekir mi o?Bir de kus var sanki. Aciz.Cüce Ibrahim Efendi de orada. Beylerbeyi Sarayi’nin muhallebicisi de var, evet. “Bici bici, muhallebiciii!” diye bagiriyor.Sonradan Sultan II. Abdülhamid olarak Osmanli tahtina oturacak olan Sehzade Hamid, annesiyle oyun oynuyor simdi de.O da ne, sehzade yazi masasinda yine, mektup yaziyor. Egilmeliyim, bir bakalim ne yaziyor.“Annem öldü…”Egilip bir kere daha bakmam lazim. Baska bir mektup daha. “Babam Abdülmecid baloda…”Ve Sehzade Hamid'i Ulu Hakan II. Abdülhamid yapan sirlarin yazili oldugu bu mektuplari okumaya basliyorum... Siz de buyurmaz misiniz?