İnsan ve Kent

Henri Laborit, canli varligi, o arada insani kavrayip anlatmaya büyük katkilarda bulunmus bir bilimadami, bir dirimbilimci. Cansiz maddeden canliya geçisteki evrimi, özellikle 1950'den sonra elektrikli aygitlarin sagladigi arastirma kolayliklariyla, derinlemesine ve genis olarak ele alan dirimbilim, tek hücreli canliyla çok hücreli arasinda tartisilmaz benzerliklerin yaninda çok asal bir ayrilik saptamis: karmakarisik ve örgütlenme biçimi. Amiple insanoglunu birbirinden ayiran yalnizca iste bu örgütlenme. Örgütlenmeyse, gittikçe kalabaliklasan insanligin temel islevlerinden biri olmakla kalmamis, simdi canalici bir soruna dönüsmüstür. Laborit ve benzerleri, canlinin bedenindeki hücre örgütlenmesinin tipkisinin yasadigi, ortama, ya da özel adiyla kentte de belli yasalara ayakuydurdugunu, uydurmasi gerektigini ilk bulgulayan insanlar. Elinizdeki kitap bu konuyu en ince ayrintilariyla gözler önüne seriyor. Varilan yargi yalin, çarpici: kentlesme çarpik, çünkü içimizdeki dirimsel örgütlenmeyi -masallarin ötesinde- tanimiyoruz, dolayisiyla dis örgütlenme de bunu yansitiyor.