Isabelle

XIX. yüzyilin sonlarina dogru, Gérard Lacase, Francis Jammes ile André Gide’i yakinda yikintilarindan baska bir sey kalmayacak olan Quartfourche Satosu’nu ziyarete götürür. Orada, onlara basindan geçen kisa ve yogun ask hikâyesini anlatmaya koyulur.Gérard, kütüphanesinde Bossuet üzerine arastirmalar yapmak üzere davet edildigi Quartfourche’ta, Casimir adli küçük bir çocukla tanismistir. Çocuk; kalin bir sir perdesiyle örtülü geçmise açilan kapinin anahtaridir. Gérard, çocugun sadece resmini gördügü annesine, önleyemedigi bir tutkuyla baglanir. Ne var ki, Isabelle gerçekte tam bir “femme fatale”dir. En azindan Gérard öyle oldugunu düsünür. André Gide, büyük bir ailenin parçalanmasini, ahlaki bir yikilisi, bir satonun çöküsünde simgelestirirken, estetigin sundugu görünüm ile gerçeklik arasindaki uçuruma isaret ederek bu alçakgönüllü öyküye büyük bir derinlik kazandiriyor. Isabelle, büyük bir ailenin çöküsünü, bir satonun çöküsüyle simgelestiriyor