Kaçış

Bir sehre gelmistim. Kent, aksamin yalnizliginda, uzayip giden yollarin tenhaliginda ve sari arabalarin gizemli seferinde titriyor. Melankoliye yakalanmis, kara kizin yazmasini omzuna alip ocakta eriyen odunlara bakan dev adamin aci çekmesi gibi kivraniyor. Harem’den kuzeye yürüyordum. Günes karsi kiyilardaki siluetlerin üzerinde duruyordu. Ne oldugunu anlayamadim. Bir yagmura yakalanmistim. Siginacak bir yer göremiyordum. Islandim. Ben, diyordum. Sonra sen, sehir, onlar ve digerleri. Öykü bu defa kisacik degildi. Bir sehrin görkemi, heybeti kadar yaman ve büyüktü. Ellerini tutmuyordum. Yanimda dahi degildin. Seninle yürüyordum. Bir mim harfini bogazima geçirmistin. Esit adimlarla yürümüyorduk. Sen birkaç saniye öndeydin. Bogazimdaki harfin ucundan çekiyordun. Sana baglanmistim. Ellerinden kurtulmak istemiyordum.