Kadın Saçı: Büyü ve Türban

Yildiz Cibiroglu, üzerinde on yil çalisarak yazdigi Kadinin Yazisiz Tarihi adli ilk kitabinda tanri-analar çaginda, kadinlarin, dünyayi kendi düsünceleri dogrultusunda yorumlayip bir dünya görüsü olusturduklarini, evrensel bir dil yarattiklarini, günümüzde sanat alaninda kullanilan imgelerin, simgelerin de onlarin bu bilgeliginden çiktigini “sözcük bagintilari“ndan hareket ederek kanitlamaya çalismisti. Bu çalismasinda da gene kadinlarin yaratciligina egilerek günümüzün önemli sorunlarindan biri olan kadinlarin saçlarini örtme ve “türban“ takmanin tarihsel kökenlerini arastirmaktadir. Yazara göre, üretim çagini baslatan tarimci kadinlarin en az kirk bin yil önce uygarlik yolunde dev bir adim kabul edilen ipi bulmasi, ardindan dügümü, örgüyü, dokumayi kesfetmesi, evrensel yasam agini ve kisinin yazgisini da dokuduguna inandirdi insanlari. Daha sonra üretimde ve üremede bolluk olmasi için büyü yapmayi da ögrenen kadinlar böylece soyutlamaya, kurgulamaya geçerek tinsel güç kazandilar. Kadin saçi, gücün, bollugun simgesi oldu. Tüm büyülü baglar, ipler, yilanlar tanriçanin basindaki saçlarin yerini aldi. Kadin saçi giderek erkek cinselligini denetleyen, tutsak eden, yeri geldiginde öldürebilen büyülü bir güç haline geldi. Erkek örgütlenmesi olan Devlet ortaya çiktiginda kadinlarin gizemli gücü hala sürmekteydi. (Arka Kapak’tan)