Kalbimin Düştüğü Yerdeyim

t, Ahsen Hanim. Gitmeliyim. Allah nasip ederse yine karsilasiriz. Simdilik Allah’a emanet olun. -Allah razi olsun. Siz’de Allah’a emanet olun Yusuf bey.Yusuf, caminin kible kapisina dogru yöneldi. Oradan duvar dibine gidip çay içmek için sözlestigi arkadaslariyla bulusacakti. Avludaki çinar agacinin altindan geçti. Bu arada Ahsen’ hadi dönüp bak, hadi lütfen bir kere dönüp bak’ diyerek mirildandi. Yusuf tam kapi önüne gelmisti ki omzunun üstünden geriye dönüp kisa bir an Ahsen’i görebilecegi yöne bakti. Son bir kez göz göze gelmislerdi. Iki gencin arasinda tertemiz bir sevgi olusmustu. Birbirlerine hem hayranlik hem de büyük bir sevgi duymaya baslamislardi. Elbette Yusuf, Ahsen’in haftalardir kendisini düsündügünü bilemezdi. Ayni sekilde Ahsen de Yusuf’un kendisini düsündügünü bilmiyordu. Fakat Allah her ikisinin de kalbine öyle bir ask yerlestirdi ki, bir hafta boyunca sevgileri, özlemle birlikte büyüdükçe büyüdü.