Kamu Personeli: Sistem ve Yönetim

Personel yönetimi alanini "çalisanlari güdülemenin bilgisi"ne ya da "personelin beyninde gömülü bilgi ve yetenegi çekip çikarmanin becerisi"ne erismeyi saglayan bir inceleme alani olarak görmek mümkün. Mümkün olmaktan çok, bu "yöneten cephesi"nden bakis en yaygin olani... Ve öylesine etkili ki, günümüzde alanin adini dahi degistirdi; personel yönetimine artik "insan sermayesi yönetimi" deniyor. Bu bakis kamu için özgün bir yaklasim gelistirmeyi gereksiz görür. Sirketlerde ne yapiliyorsa, kamu kurumlarinda da ayni yöntemlerin geçerli kilinmasini önerir. Akademik dünyada "ideolojisi" bu kadar açikta duran bir baska alan bulmak zordur.Kamu personel sistemi ve yönetimi konusunun, "güdüleme" ile "beyindekini emme" zanaatlarini ögrenmeyle bir ilgisi yoktur. Modern devletin bir buçuk yüzyillik deneyimi gösteriyor ki, kamu personel sistemi ve yönetimi, her seyden çok bir "devlet sorunu"dur. Türkiye’nin son elli yillik deneyimi de gösteriyor ki, kamu personeli sistemi ve yönetimi yalnizca ulusal-iç dünyayla degil, ayni zamanda dünyanin düzeniyle de baglantili bir sorundur.Kamu Personeli: Sistem ve Yönetim, Türkiye’de kamu personel sistemini ve yönetimini tarihsel gelisimi içinde güncel liberal reformlarla birlikte degerlendirerek üç temel tercihi ve bunlarin mekanizmalarini irdeliyor. Liyakat sistemi mi, kayirmacilik sistemi mi? Kariyer düzeni mi, kadro düzeni mi? Sosyal ücret mi, esit ise esit ücret mi? Modern devlet tarihinde ve Türkiye’de yüz elli yildir isleyen bu tercihler, kamu yönetiminden ne beklendigine bagli olarak degisiyor: Genel kamu yarari mi, piyasa çikari mi? Esitlik mi, serbestlik mi? Bagimsizlik mi, eklemlenme mi?